Semo romani
Fefè Vaccaro
Un longobardu, barbaru e `gnuranti,
astiusu e vilinusu quantu mai,
circava allèviu pi li propi guai
mpricannu contru u papa e contru`i santi
Privu d`ogni cultura, stu furfanti,
rozzu comu n`armali, anzi chiù assai,
aviva in odiu (lu picchì nun sai),
la lingua chiù vicina a chidda `i Danti.
Furtuna ca la genti chi lu `ntisi
subitu lu capìu com`era fattu
e `un tinni nuddu cuntu di l`offisi.
Lu pirdunò, però fici pi pattu
ca, cu ddi corna duri e belli tisi,
nun s`avissi mai fattu lu ritrattu.
Indietro
Powered by