Scrivici

APOLOGIA DI LA FASTUCA DI BRONTE

Già di li tempi di l`anticu Egittu
fu la fastuca un fruttu rinumatu,
poi di la Siria fici lu tragittu
e `nta st` Isula d`oru fu chiantatu.
Puru li turchi, avènnuni vantaggiu,
`st`utilità purtaro a ogni villaggiu.

Ora pistacchiu veni numinatu,
ma è fastuca u nomi originali,
pi comu si chiamava `nto passatu,
quannu sirveva pi midicinali.
L`omu mudernu, troppu prisintusu,
si stà scurdannu la bontà di st`usu!

A i tempi di li tempi, quantu mali
vinèvanu curati cu a fastuca:
era rimèdiu pi cristiani e armali
contru la tussi, `nsèmmula a lattuca.
E pari puru ca l`antica scienza
curava stitichizza e imputenza!

Ora, cu stu prugressu chi n`affuca,
si pèrdinu cultura e tradizioni,
lu cunsumismu stà facennu luca
puru `i stu donu d`a vegetazioni.
Stu fruttu, chi è ccà di du` mill`anni,
cunfùnninu cu chiddu `i l`àutri banni!

Ma ammàtula su chisti imitazioni,
picchì a fastuca è duci e prufumata
sulu si a terra di la produzioni
veni i suduri e lacrimi arruciata.
Stu smeraldu priziusu dintra a scòccia
è unicu si nasci `nta la ròccia!

La murtatella la fà prufumata,
gelati e cosi duci, sapurusi.
E bona puru semplici, scacciata;
ògghiu produci, bonu a milli usi.
La gula appaga, li malati sana,
ma sulu si è fastuca siciliana!

Traduzione Indietro

Powered by