Tu mi criscisti, mi mannasti a scola... appoi mi mittisti l‘ali e mi dicisti...vola. E iu vulai ‘ntra paisi strani, senza pinzari ca ti lassai ‘nte peni.
Partii,..ti lassai sula, comu na varca senza vila, a testa frasturnata...l‘occhi chini, e senza sangu tutti li to vini!
Ti lassai sula... partii luntanu, ma vidu ancòra ca mi stenni a manu, mi salutavi ma dicevi torna... t‘aspettu cca, cuntu li me jorna...
Ora c‘haiu furriatu menzu munnu, e l‘haiu vistu quasi ‘nsinu ‘nfunnu, ora m‘arriposu e pensu a tia, ccu tantu amuri e tanta nustalgia...
e pensu quantu beni mi vulevi, a quanti cosi belli mi dicevi; attentu non sudari...s‘annunca t‘arrifriddi, e duci duci mi mittevi i manu ‘nte capiddi!
m‘accarizzavi mi strincevi forti... siparari ni po‘ sulu la morti! La morti ‘npitiusa t‘arrubbau, e luntanu...luntanu di mia ti purtau!
Si fici tardu, passànu li me anni, tra gioi, duluri e peni ranni! Stancu é u me cori, stanca é la testa, ma prestu n‘ancuntramu e sarà festa!
|
|