Quann`era picciriddu, me matri mi `nsignò a parrari cu Diu! - Senza timuri... pàrraci, mi dicia. -Ma unni è, ca non lu vju? -Pàrraci! E` `o latu a tia! I picciriddi su` comu l`aceddi di l`aria... e iu, cu l`occhi a lu celu, parrava cu Diu.
Ora, doppu tant`anni, doppu tanti discursi lassàti a metà, l`occhi, chi `un sunnu cchiù di picciriddu, si fannu privi di taliari `nCelu.
Ora c`è lu scantu ca Iddu mi dumanna: -`Unni è me Figghiu? Picchì `un ci dasti a vìviri e a manciari? Picchì nun lu vististi? Picchì nun ci dasti un lettu pi dòrmiri?
E iu non ci puòzzu dumannari: -Cu era tò figghiu? Picchì ogni jiornu lu `ncontru `nta l`occhi spirdati di un puvireddu!
|
|